Akke de Ka.

Goeie,
 
Ik bin Akke de Ka en wy wenje achter it tredde kloksgat fan 'e toer. Ik en myn man Durk.
Soe der noch ien wêze dy 't my net kin: ik bin in bekende Riester en ik skriuw alle kearen in stikje yn ús dorpskrantsje “it Kattebeltsje”.
Fanwege myn útsicht wit ik alles wat der yn Rie bart, dat sadwaande.
De Riesters hawwe it o sa mei my troffen, om't ik foar alle problemen yn it doarp wol in oplossing ha.
Meastal skriuw ik myn stikjes op humoristyske  wize om't it libben al dreech genôch is, mar dizze “site”fan Rie haw ik mar in bytsje serieus hâlden.
 
Goodday!!
 
 
My name is Akke, Akke the crow, and I live behind the third sound hole of the church tower. Me and my husband Dirk.
Is there anyone who has not heard of me? I am a well-known inhabitant of the village  of Ried and I write a monthly  article in our village newspaper called “it Kattebeltsje”.
Because of my view, I'am well acquinted with any occurrence in the village.
The inhabitants of Ried are very  lucky to have me because I have a solution for every problem in the village.
I mainly write my articles in a humorous way, because life is very short.
However, this website about Ried I have taken a little more seriously.
 
Goedendag!!
 
Ik ben Akke de Kauw en wij wonen achter het derde kloksgat van de toren, ik en Dirk.
Dirk is mijn echtgenoot en ik weet alles wat er in Ried gebeurt.
En daar schrijf ik iedere maand een stukje over in ons dorpskrantje “it Kattebeltsje”.
Ik doe dat altijd in het Fries, maar vanwege de oud-Riedsters die het Fries misschien verleerd hebben, doe ik het hier ook in het Hollands. Dat zodoende.
De Riedsters hebben het erg met mij getroffen omdat ik voor ieder probleem in het dorp wel een oplossing heb.
Meestal schrijf ik mijn stukjes op een humoristische wijze, maar deze “site”over Ried heb ik maar een beetje serieus gehouden.
 
 
 
 
 
 
Blommemoanne 2023
 
AKKE EN DE OPTOCHT
 
 
 
Ik bin Akke de Ka en wy wenje achter it tredde kloksgat fan ‘e toer, ik en myn man Durk.
 
At it heal kin, slaan ik net in optocht fan Klaas Mug oer. Ik wie der de earste kear, mear as fyftich jier lyn, al by. Moannen fan tefoaren binne ik en Durk al dwaande mei ús fersierde wein. It falt sa stadichoan net ta om nei mear as tsien optochten noch in orizjineel ûnderwerp te betinken, mar gelokkich hat de organisaasje in thema opjûn: HOE VERDIEN IK MIJN GELD.
 
Tsja, dat is lestich foar ús. Sels bin ik húsfrou en ha gjin ynkommen. It komt dus op Durk del. En sa ’t jim witte hat dy gauris wat oars by de ein. No ek wer. Hy is optheden hielendal op de biologyske toer. Hy is in plantekwekerij begûn. En it leit ús gjin wynaaien. Durk bringt aardich wat jild yn, dat moat ik tajaan. Dat ik sei tsjin Durk: it soe aardich wêze asto dyn plantekwekerij neiboust op in wein. Dan binne wy hielendal yn lijn mei it thema fan de optocht. Mar earst fielde Durk der net folle foar. Hy sei dat syn planten dêr net geskikt foar wiene, want se kinne net oer deiljocht. Se groeie allinne by keunstljocht. Hoe feller, hoe better. Eigenaardich, sei ik, sa sit de natuer oars net yn mekoar. Dat sil wol wat losrinne mei dat ljocht, oan de slach. Dat wy de wein optúge. It waard in prachtich gesicht, al dat grien. Mar doe kaam ik der in pear dagen letter wer even te sjen en wat tinkt jim? Hat er der in grut stik swart plestik om hinne makke. Oan alle fjouwer kanten. En in dak itemditem. Der is neat mear fan te sjen. Moat dat sa yn de optocht mei, sei ik tsjin him. Hjir hat it publyk neat oan. Stean se tiden oan de dyk te wachtsjen oant der wat oankomt en dan is it in wein dy hielendal yn plestik ynpakt is. Dêr winne wy gjin prizen mei. Mar dit wie sa krekt de bedoeling, sei er: zo verdient Durk zijn geld.
 
Dat Rie hat mei de merke de primeur: foar it earst rydt der yn in optocht in wein mei wêrop neat te sjen is. Wa tinkt dat der achter it plestik in ridende wytplantaazje sit, docht soks foar eigen rekken. Yn elts gefal is it in plak wêr de plysje nea sykje sil.
 
 
 
Durks Akke